Uitstekend materiaal voor een partijtje airguitar
Eric Gales heeft er lol in óf hij zit in geldnood. Nadat hij op zestienjarige leeftijd debuteerde was studiowerk tamelijk schaars. Maar het wonderkind van weleer kwam onder de hoede van producer/bluesmecenas Mike Varney vorig jaar met een uitstekend album, Crystal Vision, en opvolger The Psychedelic Underground ligt nu alweer in de winkels. Toen deed Gales’ zang me nogal denken aan die van Glenn Hughes, op dit album is die gelijkenis amper te bespeuren en klinkt Gales veel meer als Living Colour’s Corey Glover. Ook daar is niks mis mee, dus mij hoor je daar niet over klagen. Natuurlijk staat bij Gales het gitaarwerk centraal en dat is weer buitengewoon smakelijk. Gales’ gitaarspel komt prima tot zijn recht in de setting van een powertrio. Hoewel het steevast bluesrock is wat de klok slaat, zitten er ook met de regelmaat van de klok funky randjes of flarden soul in, wat nog eens versterkt wordt door de zang van Gales. Net als op het vorige album krijgt de ritmesectie volop de ruimte om meer te zijn dan het ritme voor de gitaar. Drummer Thomas Pridgen en bassist Steve Evans houden zich op de achtergrond als dat nodig is, maar laten met name in de steviger nummers hun kunnen horen. Dit album is een logisch vervolg op Crystal Vision. Geen spectaculaire wijzigingen, maar wel prima songs, spetterend gitaarwerk over een lekkere ritmesectie. Ik houd het er op dat Gales er weer veel lol in heeft.
Eric Gales – The Psychedelic Underground
(Provogue / Bertus)