Dik verdiend monument, gelukkig nog zonder de laatste hoofdstukken
Het duurde een tijd voor ik me er toe kon zetten deze dvd te bekijken. Ik houd niet zo van muziek-dvd’s namelijk. Je kunt niet iets doen náást het beluisteren van de muziek en daar heb ik niet het geduld voor. Noch de tijd trouwens, met een baan waarbij ik elf tot twaalf uur per dag van huis ben. Toen ik deze dvd eenmaal in de speler stopte waren de bezwaren als bij toverslag verdwenen. De eerste dvd uit de set bevat een documentaire over de carrière van Ian Gillan, in Episode Six, Deep Purple, Jesus Christ Superstar, de Ian Gillan Band, Gillan, Black Sabbath, nog eens Deep Purple, Gillan-Glover, Rock Aid Armenia, Repo Depot, weer Deep Purple en Pavarotti and Friends. Gillan zelf, maar ook de Purple-collega’s (met uitzondering van zijn antagonist in de band, Ritchie Blackmore), George Best, Tim Rice en nog een rijtje mensen belichten zijn loopbaan, compleet met hoogtijdagen, dieptepunten in de verstandhouding met vooral Blackmore, de goede songs, beroerde mix en slapstick-achtige taferelen bij Black Sabbath, maar ook de financiële problemen die leidden tot het opheffen van Gillan. Over op waarheid berustende teksten als “Smoke On The Water”, en “Trashed”, maar ook over de haastig en in verregaande staat van dronkenschap geschreven tekst van “Black Night” (heerlijk om te zingen volgens Gillan, maar wel enigmatic…). Voor wie dat nog niet had meegekregen wordt uitgebreid verteld hoe Gillan eenmaal werd ontslagen bij Deep Purple en eenmaal zelf vertrok doordat Gillan en Blackmore elkaar nooit lang konden verdragen. Het siert Gillan en de anderen dat de schuld niet eenzijdig naar Blackmore wordt geschoven. Ook zijn er beelden te zien van de opnamen van Perfect Strangers, toen alles nog (even) koek en ei was. Drie uur lang heb ik geboeid zitten kijken, en dat wil wat zeggen. Normaal gesproken kan ik dat alleen opbrengen bij de Classic Albums-dvd’s en die duren niet eens drie uur. Dvd nummer twee bevat nóg eens drie uur materiaal, met veel concertbeelden, on the road beelden en meest opvallend de opname van “Nessun Dorma” in een duet van Pavarotti en Gillan!
Het mag duidelijk zijn: voor de Deep Purple en Gillan-fan is dit een waar document. Geen verrassende feiten, maar een uitgebreider en completer overzicht over deze periode zal er niet meer komen. Of Blackmore moet zich bedenken. Maar dat lijkt onwaarschijnlijk, als je Gillan over een uitbarsting van Blackmore in zijn richting hoort zeggen: “Months later he nearly apologized…”
Ian Gillan – Highway Star – A Journey In Rock (2dvd)
(Universal)