Smakelijke menhirs…. eh rock
“Obelix! Waar blijf je nou!”
“Maar ik heb honger, Asterix…”
“En we zijn net bij de McRomus geweest! O wacht, ik zie het al. Nee, Obelix, dat zijn geen everzwijnen. Er staat Razorback op hun kar, maar dat is de naam van een groep muzikanten en een bard.”
“Bard? Zoals Assurancetourix?”
“Nou nee, gelukkig niet. Deze kan wel zingen. Het is dan ook Stefan Berggren, die vroeger in Company of Snakes zat. Fijne stem, met als hij iets hoger en harder moet aanzetten een prettig rafelig randje aan zijn stem. Verder heeft ‘ie een stem die in de verte een beetje aan Ronnie James Dio doet denken. De electrische harp wordt bovendien bespeeld door Rolf Munkes (Empire) en die weet ook hoe hij een fijn potje…”
“Een potje? Hmmja! Een stoofpotje met everzwijn!”
“Nee, Obelix, een potje ouderwetse metal neer moet zetten, wilde ik zeggen.”
“Oh.”
“Kijk, de trommelaar is Mike Terrana! Die komt uit Americum, maar zwerft al jaren door het Romeinse Rijk en speelt steeds in zo’n vier groepen tegelijk. Wanneer Razorback straks verder trekt is hij er niet bij, vanwege verplichtingen bij Masterplan, maar hier rammelt hij er lekker op los.”
“Grmbl, mijn maag rammelt ook…”
“Kom op Obelix, niet zo zeuren! … Nou ja, het is in elk geval lekkere smakelijke rock…”
“Stenen? Menhirs!?”
“Nee, Gallische rock, of beter gezegd metal, Obelix. Niet verrassend, maar wel verdomd goed uitgevoerd in een lekker heldere productie.”
“Hmpf, ik heb honger…”
“Nee Obelix, we gaan eerst wat Romeinen op patrouille plagen.”
“Oh, leukleukleuk! Kom, Idéfix, dan mag je meedoen!”
Razorback – Deadringer
(AOR Heaven / Rough Trade)
