Planet X - Quantum cover

Planet X – Quantum

Reuzen op dwergplaneetje met volop leven

Derek Sherinian heeft al verschillende solo-albums op zijn naam staan. Opmerkelijk genoeg laat Sherinian juist in een bandsituatie, zoals met drummer Virgil Donati onder de naam Planet X, het idee van songs eigenlijk weer los. Wacht even Prikkie, Sherinian en Donati? Tony MacAlpine zat toch als gitarist in de band? Zat, ja. Het merendeel van de gitaarpartijen wordt nu verzorgd door de aanzienlijk onbekendere – maar logischerwijs ook zeer vingervlugge – Australiër Brett Garsed, terwijl daarnaast de oude meester Allan Holdsworth voor een paar songs aanschuift. Rufus Philpot en Jimmy Johnson hebben de razende baspartijen ingespeeld. Ook op dit album is de metal fusion van Planet X amper in songs in te delen. Natuurlijk, de stukken hebben een titel, het houdt na een paar minuten weer op en er is best een rode draad te vinden in zo’n stuk, maar met alle virtuositeit zo dicht op elkaar gepakt maakt het niet meer uit of het één lang stuk is of een verzameling kortere stukken. In Planet X jagen virtuozen elkaar op in breaks, tempowisselingen en technische hoogstandjes. Op dit album is het niet zo nu en dan instrumentale acrobatiek, maar ongeveer 98 % van de tijd. Kun je niet tegen dat gefreak in snoeiharde fusionachtige stukken dan kun je beter een van Sherinians solo-albums kiezen. Maar wie de moeite neemt om zich in het album te verdiepen en er wat aandachtiger naar luistert, hoort dat deze mannen zichzelf en elkaar tot grote hoogten stuwen. Is dit album een kassakraker? Nou nee, daarvoor is het echt wat te exotisch. Maar gefreak hoeft niet richtingsloos en vermoeiend te zijn, zo bewijst Planet X met dit album.

Planet X – Quantum
( Inside Out / CNR)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *