Doe eens iets nieuws…
De uitgebreide informatie over de deelnemers op deze cd staat op de site, zegt de inlay van de cd. Mooi niet. De platenmaatschappij krijgt de schuld van de vertraging. Dan maar even terug naar de inlay: Josh Homme, Troy van Leeuwen en Joey Castillo, de bekende vaste kern. Slechts op de zang is er wat assistentie, van The Strokes’ Julian Casablanca en uiteraard Mark Lanegan. Één song was al langer bekend: “Make It Wit Chu” van de inmiddels beroemde Desert Sessions. Het belangrijkste aspect van Queens Of The Stone Age is ook op dit album aanwezig: songs met hypnotiserende grooves. Opener “Turnin’ On The Screw” is een typische QotSA-track, met een opvallende riff die meteen blijft hangen. Desondanks is het opvallend dat het Stonesy “Make It Wit Chu” het meeste indruk maakt. Niet omdat die song compositorisch zoveel beter zou zijn, maar omdat in dit nummer niet wordt geprobeerd het hele geluidsbeeld vol te proppen, zoals dat in de meeste andere songs wel gebeurt. Het lijkt alsof Homme Songs For The Deaf niet los durft te laten. Maar op dat album waren de klappen van Dave Grohl en de stem van Olivieri medebepalend. Voor een heel album van dergelijke songs is Homme’s stem eenvoudigweg te beperkt, ook als die, zoals zo vaak, in de refreinen wordt gedubbeld. Misschien moet Homme wel concluderen dat Songs of the Deaf zo’n plaat is die je eens in je leven maakt en met een schone lei beginnen aan de volgende plaat. Mijn conclusies is dan ook volstrekt tegengesteld aan die van T-tusz bij de recensie van Lullabies to Paralyze: Homme zou eens wat méér moeten experimenteren. Op dit album zijn er te vaak songs die niet veel meer dan een groove zijn (zoals de single “Sick, Sick Sick”), terwijl Homme toch nog wel degelijk heel bijzondere riffs tevoorschijn tovert. Maar uiteindelijk is het domweg teveel van hetzelfde.
Queens Of The Stone Age – Era Vulgaris
(Interscope / Universal)
