Doom om vrolijk van te worden
Weinig irriteert me meer dan iets in muziek niet thuis kunnen brengen. Zo heb ik me ooit een halve dag zitten afvragen welke flard muziek ik uit een voorbijrazende auto hoorde komen. Op dezelfde manier duurde het even voor ik de stem van de zanger op He Who Sleeps Among The Stars kon thuisbrengen. Da’s ook niet zo gek, want ik kende Mats Levén, want die was het, vooral van het meesterlijke progmetalepos van Amaseffer, Slaves For Life. En da’s nogal een stuk verwijderd van de doommetal van Krux. Ook Krux is echter zeer gebaat bij de donkere sfeer die Levéns stem meebrengt. Zoals uit het begin van de titel blijkt, zijn er twee albums aan voorafgegaan. Dus ja, het is een conceptalbum. Voor de liefhebber is dat een fijn extraatje, voor wie er niets mee heeft blijft het een album met zeven afgeronde songs barstensvol verrassend dynamische old school metal, met als pronkstuk het ruim tien minuten durende “Prince Azaar And The Invisible Pagoda”. Natuurlijk wordt er duchtig op los gesoleerd door Opeth’s Frederik Akesson, maar het gaat vooral om de sfeer. Mij had het snel te pakken, want binnen de korste keren zat ik mee te headbangen op songs die worden voortgedreven door de loodzware basklanken van Leif Edling (ex-Candlemass). Toch is het vooral Levéns prestatie die mij naar meer doet verlangen. Misschien dat er ergens een platenbaas zo vriendelijk wil zijn Amaseffers al een jaar kant en klaar op de plank liggende When Lions Leave Their Den uit te brengen?
Krux – III – He Who Sleeps Among The Stars>
(GMR / Bertus)
4 reacties