Yngwie Malmsteen – Heaven Tonight

Het is niet populair om Yngwie Malmsteen goed te vinden. In de loop der jaren is hij – mede door verhalen over arrogant gedrag – synoniem geworden voor alles wat er fout is aan sneller-dan-snelle gitaristen.

Niet helemaal terecht, wat mij betreft. Zijn debuutalbum Rising Force is nog altijd fenomenaal, zijn albums met Joe Lynn Turner (eentje studio en eentje live) mogen er ook zijn en ook in zijn verdere oeuvre zitten nog verschillende fijne platen. De Concerto Suite For Electric Guitar And Orchestra In E flat Minor Opus 1 wint dan wel de hoofdprijs voor Meest Pretentieuze Titel Voor Een Rockplaat In De Twintigste Eeuw, maar o wat is het een heerlijke plaat.

Bovendien heeft de man een techniek waar je koud van wordt. Veel gitaristen zijn razendsnel, maar als je goed naar Malmsteen kijkt en luistert zie je dat hij ook op topsnelheid zijn noten fraaier afrondt dan de meeste van zijn collega-fretboardracers. Zelfs aartsmopperaar Ritchie Blackmore sprak ooit lovend over hem.

Een reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *