Gisteren zag ik op de Belgische televisie de Genesis-documentaire The Sum Of All Parts. Erg de moeite waard, al liet het wel een nare smaak achter dat het ene album met Ray Wilson als zanger, Calling All Stations, niet eens werd genoemd. Ik vind het een beetje kinderachtig wegretoucheren van een stuk van je geschiedenis, zoals ook Van Halen dat al jaren doet met de voormalige zangers Gary Cherone en Sammy Hagar. Je laat je zo flink kennen.
Toch was er genoeg te genieten. De mooiste track in de hele documentaire is echter wel van Peter Gabriel solo. “Biko” vond ik destijds al prachtig en is wat mij betreft volstrekt overeind gebleven. De tekst staat op de voorgrond, maar de manier waarop de muziek – en dan vooral het drumpatroon – het effect versterkt blijf ik prachtig vinden.