De moeder aller funkrockbands
Ach, wat zonde! Ik heb gemist dat Mother’s Finest begin april in Nederland was, anders had ik deze recensie wat eerder geplaatst. Nou heeft Mother’s Finest ook gemist dat ze in Nederland waren, als ik de site mag geloven: ’03 NL-HAARLEM – PATRONAAT – GERMANY’ en ’04 NL-ENSCHEDE – GERMANY’.
Onder leiding van Jean ‘Baby Jean’ Kennedy en Glenn ‘Doc’ Murdock timmeren ze al ruim vier decennia aan de weg. Waar sommige bands vaker van bandleden wisselen dan van onderbroek, heeft Mother’s Finest alweer tien jaar vier van de zes oerleden in de gelederen. Ook de zoon van Baby Jean en Doc, Dion Derek (Murdock), is weer in de line-up te vinden, na Nederlandse uitstapjes als bassist in Kane en drummer in Intwine.
Na de zeventiger jaren droogden de successen op en na Meta-Funk’n Physical uit 2003 – een plaat die met hiphopinvloeden en elektronische beats wel heel ver van het Mother’s Finestgeluid af stond – kwamen er alleen nog live-albums uit van de band. Zowaar, in 2014 werden ze getekend door SPV/Steamhammer met het album Goody 2 Shoes & The Filthy Beasts al zo goed als afgerond.
Tien tracks waarin de funk en rock weer vooraan staan, zoals al te horen was in de single “Shut Up”. Op songs als “Another Day” en “Tears Of Stone” hoor je dat ze nog steeds aansluiting zoeken met de hiphop-crowd. Dat gaat niet ten koste van de zang van Joyce Kennedy, dus van mij mogen ze. Per slot van rekening hebben ze zich nooit gestoord aan genregrenzen, dus waarom zouden ze dat nu wel doen? Deze ronde ligt de nadruk echter wel weer ferm op de funkrock, en zo hoor ik Mother’s Finest toch het liefst. De elektronische bliepjes in “Take Control” doen even het ergste vrezen, maar het slaat al snel om in een soort ZZ Top-elektro-boogie.
Ook al zijn niet alle tracks zijn even sterk, het blijft allemaal van behoorlijk niveau en met wat uitschieters ertussen is Goody 2 Shoes & The Filthy Beasts gewoon een geslaagd album. Op de digipak-editie van de cd en de vinyleditie is nog een bonustrack te vinden: een livemedley van “Illusion”, “Satisfaction” en “Born To Be Wild”. Die laat horen dat Mother’s Finest, uitstapjes of niet, een echte rockband blijft.
File: Mother’s Finest – Goody 2 Shoes & The Filthy Beasts
File Under: De moeder aller funkrockbands
File Video: [albumtrailer]
(Steamhammer/SPV)
Meer recensies én foto’s op File Under.
Ik geef je de volgende keer wel een seintje wanneer ze weer in Nederland optreden. Dat zal over een maandje of 18 zijn. :) Eigenlijk zijn ze wereldberoemd in Nederland, met dank aan Big Bad “motherf*cking” Al Lagarde, en Duitsland. John Hayes woont trouwens een groot gedeelte van het jaar in ons landje.
Het was meer in verband met de recensie. Haarlem en Enschede waren voor mij sowieso niet haalbaar geweest. Ik heb ze heel lang geleden ooit eens gezien op een festival op de campus van de TU Twente. Een van de leukste bands van de dag – maar dat spreekt vanzelf. :-)
De eerste keer dat ik ze zag was op Pinkpop 1978. Je snapt wel dat ik als 13-jarige puber niet alleen onder de indruk van de muzikale performance van MF, maar ook door een Baby Jean in een strakke catsuit. :D
Gelukkig weet Joyce zich, in tegenstelling tot bv Madonna, wel een sexy podiumoutfit te dragen die bij haar leeftijd past. :) Ze ziet er niet bepaald slecht uit voor iemand die in 1948 is geboren. :)
Ik heb ze nu zo ongeveer 25+ keer gezien en ik moet zeggen dat ongeacht de kwaliteit van een uitgebrachte CD, ze altijd met veel bezieling op het podium staan, waarbij het geluid meestal zo vet/heavy is als op Iron Age en Black Radio….