Lijflied
Mijn bijdrage aan de Junkies & Verslavingen-battle van Ondergewaardeerde Liedjes:
“Kan me niet schelen wat de buurt van me zegt
ik ben een lafaard en een dief, een slaaf en een knecht
ik plunder en ik lieg en ik roof en ik moord”
Dat zingt André Manuel in “Junkie” en tot zover is alles zoals je het verwacht. Maar in de vierde regel komt de aap uit de mouw:
“ik ben een junkie van de taal en verslaafd aan het woord”
Hé verrek, dit is een junkie van de betere soort. Vol overgave bezingt Manuel zijn verslaving:
“Ik ben een zoon van het lied
en een kind van het akkoord
ik ben een junkie van de taal
en verslaafd aan het woord”
“Junkie” verscheen voor het eerst op het album Grom uit 1988, zelf maakte ik er kennis mee door het album Op Verzoek Van De Goden van André Manuel & de Ketterse Fanfare. Op dat album voerde hij een aantal oudere tracks uit met een band met onder andere BJ Baartmans, om daarna met diezelfde band Tjuup! uit te brengen, een album met nieuwer werk. Voor fans was het even wennen omdat het bijna ‘gewone’ bluesrock leek.
Maar bij iets betere beluistering blijkt het toch een echt André Manuel-album te zijn, waarbij de teksten (en de zanglijnen met Manuel’s bijzondere frasering) net zo belangrijk zijn als de instrumentatie. Tekst en muziek draaien om elkaar heen op Waitsiaanse wijze. In de onderstaande liveversie blijft het nummer moeiteloos overeind met slechts één gitaar. Hét kenmerk van een goed liedje. Ook dát is André Manuel.
En laten we wel zijn, als muziekfanaat en hobbyschrijver herken ik mij volledig in de tekst. Zoals waarschijnlijk iedereen hier bij Ondergewaardeerde Liedjes. Zullen we het maar meteen tot ons lijflied uitroepen?
Lees vooral ook de andere bijdragen aan de Junkies & Verslavingen-battle op Ondergewaardeerde Liedjes.