Black Sabbath heeft afgelopen week zijn aller-, allerlaatste tournee beëindigd. Mijn eerste Black Sabbath-album was echter Heaven And Hell met Ronnie James Dio en in zekere zin is dat altijd mijn klassieke bezetting geweest. Laten we wel zijn, Ozzy had al regelmatig moeite om zijn eigen materiaal niet al te vals over het voetlicht te brengen. “Heaven And Hell” had ‘ie nooit voor elkaar gekregen…
7 februari 2017
Dio – Heaven And Hell
4 Reacties
Geef een reactie
Reacties door Eric
-
The Sweet – Changes
Ik vind 'm wat vlak. Maar goed, smaken verschillen, daar ...
-
Status Quo – Who Asked You
Marguerita Time is dan ook gewoon BZN. ;-) Een paar ...
-
Status Quo – Who Asked You
Volgens mij heeft dat niet direct iets met de samenstelling ...
-
Pat Benatar – Precious Time
Ik heb ze helaas nooit live kunnen zien.
-
Weekplaatje 15/2023
Een van hun beste. :-)
Ronald
8 februari 2017 — 10:25
Wonderlijk is dat toch, dat het album waarmee je een band voor het eerst hoort toch zo vaak een ijkpunt is waarlangs je al die andere, soms klassiekers, albums af meet.
Eric
8 februari 2017 — 18:14
Ik was vijftien en had alleen nog een lullig cassetterecordertje op mijn kamer. Toen was de muziekcollectie nog te overzien. ;-)
Overigens ben ik ervan overtuigd dat de muziek die je als tiener hoort altijd iets bijzonder voor je zal houden. Vooropgesteld dat je een beetje serieus was met je keuzes….
Eric
8 februari 2017 — 18:18
Ik zag trouwens je stukje over de Desert Island Challenge. Misschien ga ik dat ook nog eens doen. In elk geval staan Status Quo Live!, Made In Japan, Back In Black, The Number Of The Beast en Ace Of Spades erin….
O, en Heaven And Hell natuurlijk. :-)
Eddy
8 februari 2017 — 18:45
Ik kan jouw keuze voor Heaven and Hell goed begrijpen. Mijn Black Sabbath- verleden begon bij Black Sabbath en Paranoid. Dat krijg je nu eenmaal bij een oudere zus en broer. Ik ben ze blijven volgen en waarderen, maar ben van het spoor geraakt in het Ozzy-tijdperk wat volgde op het vertrek van Glenn Hughes. De achteruitgang van Ozzy’s stem was een belangrijke reden.
Je hebt gelijk dat de muziek in je tienertijd bepalend is voor je smaak. Alhoewel ik constateer dat dat bij begin 30’ers dat niet meer geldt. :)