A-one, a-two, a-three, a-fou-er
Mijn bijdrage aan de Mama-battle op Ondergewaardeerde Liedjes:
Cream’s Disraeli Gears was het tweede album van de band en het wordt algemeen beschouwd als hun meesterwerk. Ze waren ervoor naar New York vertrokken en hadden ook een Amerikaanse producer aangetrokken, Mountainbassist Felix Pappalardi. Later zou hij door zijn werk aan de arrangementen door de heren Bruce, Clapton en Baker omschreven worden als het vierde bandlid van Cream.
Maar aan het einde van Disraeli Gears staat een nummer dat Britser dan Brits is, Mother’s Lament. Het is ineens een stukje varieté dat ook van Monty Python had kunnen zijn. Mother’s Lament zou je kunnen vertalen als Klaaglied Van Een Moeder. Een traditional, met Ginger Baker als lead en Jack Bruce op piano, vertolkt in zwaar aangezet Cockney Engels, verre van strak ingezongen en met een tekst die je aanvankelijk vooral een smartlap lijkt.
A mother was washing her baby one night
The youngest of ten and a delicate mite
The mother was poor and the baby was thin
‘Twas naught but an skeleton covered with skinThe mother turned ‘round for a soap off the rack
She was only a moment but when she turned back
Her baby had gone, and in anguish she cried
“Oh, where has my baby gone?”, the angels replied
(Plied)
Maar vervolgens komt er een absurdistische twist om de hoek kijken:
Oh, your baby has gone down the plug hole
Oh, your baby has gone down the plug
The poor little thing was so skinny and thin
He should have been washed in a jug, in a jugYour baby is perfectly happy
He won’t need a bath anymore
He’s a-muckin’ about with the angels above
Not lost but gone before
En zo eindigde een zeker voor die tijd behoorlijke heftig album met een lichte en uiterst Britse noot. Bij mij zorgt het er steeds weer voor dat ik na het beluisteren van Disraeli Gears een glimlach om mijn mond heb. “Oh, your baby has gone down the plug hole…”
Lees vooral ook de andere bijdragen aan de Mama-battle op Ondergewaardeerde Liedjes