Donderdag was op Canvas de documentaire Roy Orbison: Love Hurts te zien. Gebaseerd op gesprekken met zijn drie zoons, dus nergens kritisch, maar wel een terechte bijstelling van het beeld van de tragische rocker. Want Orbison verloor dan wel vroeg zijn vrouw Claudette (bij een motorongeluk) en twee zoons (bij een brand), hij was al snel weer hertrouwd, kreeg nóg twee zoons en was een toegewijde vader en echtgenoot die nooit echt geleden heeft onder zijn inzakkende carrière.
In de documentaire is bijvoorbeeld een scène te zien waar hij in de keuken samen met een van zijn zoons Monty Python’s The Philosophers Song staat te zingen. Bovendien was hij op het moment van zijn overlijden in 1988, op 52-jarige leeftijd, eigenlijk op de toppen van zijn hernieuwde populariteit, met in 1988 het Traveling Wilburys-album en postuum, in 1989, het soloalbum Mystery Girl en het livealbum A Black And White Night. Daar staat ook deze versie van “Oh Pretty Woman” op.