Hoe ondergewaardeerd wil je het hebben?
Mijn bijdrage aan de 2018-battle op Ondergewaardeerde Liedjes:
Classic rock en metal zit in het verdomhoekje. In Nederland, waar de publieke omroep doet alsof er na Rage Against The Machine niets meer is gebeurd. Internationaal, waar de de opkomst van uitwisselbare instantsterretjes met steeds weer dezelfde songschrijvers en producers ervoor heeft gezorgd dat het voor rockbands steeds lastiger wordt om te overleven, zeker nu de nadruk op steeds weer volgende hitjes het album bijna de nek omdraait. Tot slot is daar nog het kelderen van de cd-verkopen, waardoor muzikanten hun geld on the road moeten verdienen. Niet voor niets zitten bijna alle rockmuzikanten onder de top in meerdere bands of projecten tegelijk, simpelweg om de schoorsteen te laten roken.
Dan is het fijn om te constateren dat er toch nog muzikanten zijn die hun stinkende best doen om lekkere rock te maken en dat nog meerdere platen volhouden ook. Idlewar bijvoorbeeld. Een drietal uit Californië dat dit jaar het derde album in drie jaar uitbracht. Fractured werd net als de voorgaande twee gefinancierd via PledgeMusic en laat een mix horen van een klassiek bluespowertrio, de funk van (vooral het vroege) King’s X en een flinke lik Soundgarden en dat alles in een hele strakke, moderne mix. Decennia rockgeschiedenis in elk liedje.
Ze bestaan nog, bands die rock hun eigen draai meegeven. Hoe moeilijk het voor zulke bands is blijkt wel uit de YouTubekijkcijfers: slechts een paar honderd views per video, waar elke vlogger die besluit dat ‘ie kan zingen binnen de kortste keren honderdduizenden views heeft. Het wordt tijd voor een stevige herwaardering van de échte muzikanten.
Lees vooral ook de andere bijdragen aan de 2018-battle op Ondergewaardeerde Liedjes.
Ronald
16 december 2018 — 10:14
Wat een mooie, gevarieerde lijst is het geworden.
Eric
17 december 2018 — 09:00
En toch overweeg ik te stoppen bij Ondergewaardeerde Liedjes. Net als bij de publieken zie je dat hardrock, metal en bluesrock bij OL compleet genegeerd worden als het niet minstens twintig jaar oud is, alsof er niets gebeurd is in die genres. Bij de Snoblijst werden allerlei alternatieve songlijsten per genre aangedragen, maar niet voor hardrock, metal en bluesrock, omdat die voldoende vertegenwoordigd zouden zijn. Het meest recente is zo ongeveer Tool, dat nog net alternatief genoeg is voor niet-hardrockers. Helaas gebeurt dat iedere keer dat er OL-lijstjes worden rondgestuurd. Het is geen kwade opzet maar wel fundamentele desinteresse, en uiteindelijk heeft dat hetzelfde effect. Daarmee wordt ook de doelgroep van OL er een waar ik weinig mee heb – en zij vermoedelijk met mij. Dan heeft het schrijven van stukjes weinig zin meer…