Pretpunk, wittewel?
Een bandje dat Tio Gringo heet en een soort countrypunk en rockabilly maakt – of in hun eigen woorden country trash -, dat kan toch alleen uit Texas komen? Think again. Tio Gringo komt uit Breda.
Er staat op de cd dat de heren op de EP This Functional Family deels traditionele instrumenten als gitaar en staande bas spelen, en deels ongewone instrumenten zoals een drumstel van potten en pannen (soort van) en jerrycan. Die laatste is overigens een gitaar, wel vergelijkbaar met de oil can guitars die bijvooorbeeld ook Seasick Steve gebruikt. Qua instrumentarium én songmateriaal is het een typisch festivalbandje. Pure pret in lekker snelle tracks met direct meebrulbare refreinen. De licks en loopjes van gitarist Jeroen mogen er echter zijn en dat gevoegd bij het verdomd strakke spel van de hele band maakt dat het festivalbandje ook op een album verrassend makkelijk overeind blijft. Wat heet, de pret is ook in de opnames bewaard gebleven.
Zeven tracks staan er op This Functional Family en één daarvan is een cover, Tiger Man van Rufus Thomas jr. Dat nummer is hier nog een tikkie sneller dan in het origineel. In Why Me wordt de boel nog wat opgefleurd met een fiddle en er wordt afgesloten met een furieuze instrumental, Sick Note. Die zeven tracks worden er in negentien minuten doorheen gejakkerd en eigenlijk is de pret me ieder keer iets te snel voorbij. Maar goed, dat is eigenlijk gewoon een positieve conclusie.
Is er dan niets op aan te merken? Ja ach, de potten en pannen klinken een stuk doffer dan een echt drumstel zou doen en het geluid verschilt per track wel wat meer dan je zou verwachten. Toch zijn dat maar kleinigheden in wat in het fundament een heel lekkere recht-zo-die-gaat rock ‘n’roll plaat is.
De EP is op vinyl verschenen, maar dat vinyl gaat vergezeld van een cd. Zo wordt iedereen prima bediend.
Tio Gringo – This Functional Family
(Eigen beheer)
Deze recensie en meer op Rockportaal