Badlands had heel groot kunnen worden, ware het niet dat zo’n beetje alles fout ging wat er fout kón gaan. Om te beginnen debuteerde de band halverwege 1989, op het moment dat de hairmetal op zijn eind liep. Dan waren er de ego’s, die er voor zorgden dat er op het podium(!) ruzies werden uitgevochten en waardoor zanger Ray Gillen na de release van het tweede album Voodoo Highway vertrok. Dan was daar platenmaatschappij Atlantic, die probeerde de band een commerciëlere koers te laten varen. En tot slot was daar de HIV-diagnose van Gillen, vlak na de eerste tour van de band. Producer Paul O’Neill (ook de man achter Savatage en Trans-Siberian Orchestra) zorgde dat dat feit naar buiten kwam toen Gillen en gitarist Jake E. Lee niet met hem verder wilden. Gillen overleed uiteindelijk in 1993.
Na het titelloze debuut en Voodoo Highway verscheen jaren later nog de demo’s voor een derde album onder de titel Dusk, maar alleen het debuut maakte de verwachtingen waar. Met verder bassist Greg Chaisson en drummer Eric Singer (nu Kiss) was het een album waarop Jake E. Lee veel meer blues in de hairmetal stopte dan bij de op dat moment gebruikelijke MTV-variant op hairmetal gebeurde. Met “Dreams In The Dark” hadden ze zowaar nog een hitje.