Deze moet je echt even gehoord hebben. En daarna weer uit je geheugen proberen te wissen.
Een echte Bon Joviliefhebber ben ik nooit geweest. Sterker nog: ik haakte eigenlijk al af na een concert van ze in Arnhem in 1986 of 1987. Ze waren net doorgebroken, maar Jon Bon Jovi’s hele podiumact was alsof ‘ie een videoclip stond op te nemen. Gelukkig was er een voorprogramma dat dat helemaal goed maakte: Queensÿche.
Het nieuwe Bon Jovi-album 2020 gaat nog wat verder: het is een drama van bijzondere proporties. Zoals ik het op Twitter verwoordde: “Bijna aan het eind twee songs zoals je ze van Bon Jovi verwacht, een paar moeizame pogingen op Springsteen of Tom Petty te lijken en verder louter zwaar overgeproduceerde niemendalletjes.” Dit “Limitless” is de opener en misschien wel het ergste voorbeeld uit die laatste categorie.