Imposant én makkelijk wegluisterend
“SchwertMann? Dat klinkt bekend.” Dat zou zomaar kunnen, want met een hoofdletter minder is Bart Schwertmann al de nodige jaren de zanger van de Nederlandse progtrots Kayak.
Nadat de optredens opdroogden ontstond er ineens tijd voor Schwertman om aan een langgekoesterde wens te beginnen: een soloalbum, een conceptalbum bovendien. Hoewel Schwertmann zelf ook gitarist en bassist is hebben alle vier de andere Kayakleden ook bijgedragen, net als bijvoorbeeld drummer Dirk Bruinenberg (7 Miles To Pittsburgh, Elegy). De belangrijkste kompaan van Schwertmann op dit album is echter Niels Lingbeek: op toetsen en gitaar, als co-producer en mixer en op twee tracks als co-componist.
Gelijkenissen met Kayak zijn niet vreemd natuurlijk. Verschillen zijn er ook, volop zelfs. In de eerste plaats omdat het Schwertmanns eigen composities zijn, maar ook omdat hij de ruimte heeft genomen voor uitstapjes naar rock en pop en zelfs randjes powermetal. En omdat de nadruk logischerwijs nog iets meer op de zang ligt zijn zo nu en dan associaties met bands als Arena, Journey en Pride Of Lions (There’s A Place!) helemaal niet gek. Kort samengevat: sterke melodieën, catchy refreinen en met tegelijkertijd meer dan genoeg ruimte voor fraaie instrumentale partijen.
Het concept is ondanks de wat sombere insteek niet loodzwaar, meer voor de geïnteresseerde luisteraar. Het wordt ook vorm gegeven met sfeervolle niet-muzikale geluiden, op een manier die nergens het echte liedje in de weg zit. Ben je niet zo van de concepten, dan heb je hier dus nog steeds een mooi evenwichtig album aan met een mooi palet aan rockers, galmers en ballads.
Proggy elementen zijn er volop, zonder dat je het een progplaat kunt noemen. Meer een veelzijdige melodieuze rockplaat. De progliefhebber hoeft echter niet meteen hard weg te hollen. Bij Kayak laat Schwertmann ook al horen hoeveel hij in huis heeft en hier heeft hij daar eenvoudigweg nóg iets meer ruimte voor.
Muzikaal en compositorisch zit het allemaal prima in elkaar en zijn iedere keer weer verrassende details te horen. Wat me verrast heeft is dat het een heerlijk makkelijk wegluisterend album is. Theater Of Grief blijft daarmee zowel bij een oppervlakkige als een intensieve luisterbeurt ferm overeind, en dat is gewoon knap.
SchwertMann – Theater Of Grief
(GlassVille Records)
SchwertMann Bandcamppagina
SchwertMann YouTubekanaal
Deze recensie en meer op Rockportaal