Masterclass popmuziek
The Lickerish Quartet komt uit de resten van Jellyfish. Sommige lezers veren nu op, de rest denkt: Jelly-wie?
Jellyfish was een Amerikaanse powerpopband in het begin van de jaren negentig, opgericht door toetsenist Roger Joseph Manning Jr. en drummer Andy Sturmer nadat ze hun gezamenlijke bewondering voor XTC en Paul McCartney ontdekten. Na twee door critici en bekende fans als Brian May en Mike Portnoy juichend ontvangen albums was het alweer over en sluiten, mede omdat Sturmer zich buitengewoon ongelukkig voelde bij zijn rol in de spotlights. Leden van de laatste bezetting waren ook gitarist Eric Dover en bassist Tim Smith. Dover dook op bij Slash’s Snakepit (als zanger!), Alice Cooper en Imperial Drag, terwijl Smith onder andere in de bands van Sheryl Crow, The Finn Brothers en Noel Gallagher zat. Manning zat ook in Imperial Drag en onder andere in de band van Beck.
In 2017 besloten Manning, Dover en Smith weer iets samen te gaan doen. Met één groot verschil: Jellyfish was toch vooral de band van Manning en Sturmer, in The Lickerish Quartet zijn Manning, Smith en Dover gelijkwaardig. En dat werkt. De drie zangers/multi-instrumentalisten/componisten smeedden met hulp van drummer Jeremy Stacey (King Crimson, Tom Jones) twaalf songs die geleidelijk aan verder werden uitgewerkt en vanaf 2020 op drie EP’s Threesome Vol. 1 t/m 3 werden uitgebracht. Threesome Vol. 3 is net uitgekomen.
Ook The Lickerish Quartet legt zich toe op powerpop. Tijdloos, maar wel met de kwaliteit van de jaren zeventig: popsongs die niet met een marketingplan in het achterhoofd geschreven worden, maar bedrieglijke simpele en goed uitgewerkte pareltjes van melodieën, met heerlijke koortjes, met handclaps en percussie op precies de goede momenten. Liedjes met een hoofdletter L waar ik bijna automatisch blij van begin te huppelen. En geloof me, ik ben van nature geen huppelaar.
Threesome Vol. 3 begint met Fortunately, een door Smith gezongen track die meteen alles heeft wat ik hiervoor beschreef, aangevuld met een fijn slidegitaarloopje. In New Days zijn de leadvocalen van Manning en is er bij de vaste ingrediënten nog een stevig psychedelisch sausje overheen gegoten. De derde track, You All Alone, wordt gezongen door Dover en heeft echte strijkers meegekregen die de song de progkant optrekken. In The Meantime wordt weer gezongen door Smith en heeft een poprockvibe.
Het meest opvallend zijn de magistrale koortjes die steeds weer opduiken. Maar hoe aandachtiger je luistert, hoe meer lagen je hoort. De bizar catchy liedjes, waar je je bij afvraagt hoe het kan dat precies deze melodie niet al vijftig jaar overbekend is, de huppelende baslijnen, allerlei details in de instrumentatie die iedere keer op exact het goede moment de song toch weer een beetje lekkerder blijken te kunnen maken, kortom liedjes om verliefd op te worden.
Threesome Vol. 3 is net als de twee voorgaande EP’s een masterclass in het schrijven en uitvoeren van popmuziek. Een popliedje maken is niet per definitie moeilijk. Popliedjes als deze maken is Kunst.
The Lickerish Quartet – Threesome Vol. 3
(Eigen Beheer/Lojinx)
The Lickerish Quartet website
The Lickerish Quartet YouTubekanaal
Deze recensie en meer op Rockportaal