Inmiddels heb ik veruit de langste periode zonder recensies achter de rug. In dik achttien jaar recenseren heb ik een dikke burn-out en meerdere depressies achter de rug, maar het recenseren ging meestal toch wel door. Deze ronde was de energie iedere dag al op wanneer ik aan het schrijven toekwam. De depressie is nog verre van voorbij, maar de energie begint langzaam terug te komen. Zodanig dat ik verwacht komende week weer een stukje te kunnen schrijven. Er ligt helaas van alles dat al een tijdje uit is, dus het is eerst achterstanden inhalen. Of iets aardiger gezegd: stukkies schrijven over albums die verdienen dat dat al veel eerder was gebeurd.
Een van de albums die al even klaarligt is Waves Of Loss And Power, het derde album van Ice Age en het eerste in 22(!) jaar.
