Dit is een track van het laatste “echte” Rainbow-album, Stranger In Us All. Vandaag draaide ik het weer eens, naar aanleiding van dit artikel. Het was een album dat als soloalbum van Blackmore bedoeld was, na zijn vertrek uit Deep Purple. Met best vaardige muzikanten, maar geen Cozy Powell, Ronnie James Dio of Don Airey: drummer John O. Reilly (hij bracht later met Randy Coven en Al Pitrelli het fijne instrumentale album CPR uit), toetsenist Paul Morris (later TSO en Chris Caffery) en bassist Greg Smith (Alice Cooper). Vooral zanger Doogie White was een maatje kleiner dan zijn voorgangers. Best een prima zanger, met stints bij Michael Schenker en recent in Alcatrazz alwéér een opvolger van Graham Bonnet, maar geen Dio, Bonnet of Turner. Bovendien deed hij in de meeste tracks een poging te klinken als een van die voorgangers en dat is zelden een goed idee. Veel tracks klinken vooral als een vervolg op het Joe Lynn Turner-tijdperk.
Een van de tracks waarin dit veel minder was, was dit “Hunting Humans”, geschreven door Blackmore en White. Bijna een poprocksong. Helaas is het muzikaal alleen qua zang en gitaar interessant en gebeurt er verder hoegenaamd niets. Een euvel waar dit album vaker last van heeft. Het album is nog best okee, maar kwam niet bij de zeven voorgangers in de buurt.
Hierna trok The Man In Black een maillot aan en zette hij een hoedje op en was zijn carrière als serieuze rockgitarist wat mij betreft voorbij.
