Eergisteren is Manic Eden uitgekomen bij het Mascot sublabel Music Theories Recordings. Prima album, maar ik heb ‘m al twee keer in de kast staan, de oorspronkelijke release bij VIA in 1994 en de bonus-cd bij het tijdschrift Revolver, een jaar of vijftien terug.
Nadat Whitesnake er een tijdje tussenuit ging na Slip Of The Tongue besloot Ad van den Berg een bandje te beginnen met de gelouterde ritmesectie van Whitesnake, Tommy Aldridge en Rudy Sarzo. Aanvankelijk was James Christian (House Of Lords) de zanger, maar Van den Berg ergerde zich rot aan diens songideeën. Die waren namelijk steevast gebaseerd op een riffje of loopje dat Van den Berg de dag ervoor speelde en Christian deed vervolgens alsof het zijn idee was geweest. Exit James Christian, enter Ron Young (Little Caesar). In grote lijnen een zelfde soort zanger, alleen met een bij de rustiger stukken en veel rauwere stem. Commercieel deed Manic Eden het helaas veel slechter dan verwacht.
Maar goed, Manic Eden is ter gelegenheid van de dertigste verjaardag weer normaal verkrijgbaar en dat is alleszins te billijken. Voor wie ‘m al heeft: er staan geen extra tracks op deze editie.