Vorig jaar stopte Status Quo met touren, maar Francis Rossi was nog niet klaar en schroefde zijn theateroptredens op. Sinds dit jaar is hij daarmee zelfs buiten de UK actief.
Na de recente Live!-8-cd-box verwacht ik van Status Quo niet veel meer. De afgelopen jaren hebben ze alles wat nog ergens in een hoek lag uitgebracht op extended editions van de studioalbums, zelfs als het goed beschouwd het uitbrengen niet waard was. Vorig jaar kwam er nog een verzamelaar Driving To Glory uit, met daarop een paar tracks die nog niet overal waren uitgebracht, maar het is nu wel op, schat ik zo in.
Dus wat doet Francis Rossi? Die brengt allerlei demo’s uit van songs die hij met Bob Young heeft geschreven, opgenomen in zijn thuisstudio. Nou is die thuisstudio nogal geavanceerd en doet het in kwaliteit weinig onder voor de versies die uiteindelijk op Status Quo- of soloalbums verschenen. Helaas zijn de verschillen soms ook niet zo bar groot en zit de enige toegevoegde waarde in een paar tracks die nooit op een album terecht gekomen zijn. Ik mag dan zo’n sneuerd zijn die die plaat ook weer gewoon aanschaft, ook ik hoor waarom die songs nooit een album gehaald hebben…
“Spinning Wheel Blues” is wat je noemt geen recente track. Die is afkomstig van het album Ma Kelly’s Greasy Spoon uit 1970(!), het eerste album waarop Status Quo voorzichtig de psychedelische pop losliet. Het was ook de allereerste uitgebrachte song uit de samenwerking tussen Bob Young en Francis Rossi. Young had voor eerdere albums al met andere bandleden nummers gemaakt, maar zou later toch vooral met Rossi heel wat successen schrijven.