Licht uit de hand gelopen eenmalige gebeurtenis
Mijn bijdrage aan de Side projects-battle op Ondergewaardeerde Liedjes:
Steeds vaker zijn muzikanten simpelweg genoodzaakt om nevenprojecten op te starten om de hypotheek te betalen. Het geld moet verdiend worden met optredens in plaats van met albumverkoop, en niet iedereen kan twee jaar op tournee na elk album. Romantisch is het niet, maar het is wel de dagelijkse werkelijkheid voor menig rockmuzikant.
Andere muzikanten hebben dergelijke projecten altijd al gedaan en hebben het misschien wel nodig als brandstof voor hun eigen creativiteit. De een maakt solo-albums, de ander zoekt de samenwerking met muzikanten die hij bewondert. Of ze doen allebei, zoals Les Claypool. Naast Primus- en solo-albums verschenen er albums onder de namen Les Claypool And The Holy Mackerel, Colonel Les Claypool’s Fearless Flying Frog Brigade, The Les Claypool Frog Brigade, Colonel Claypool’s Bucket of Bernie Brains, Electric Apricot en Les Claypool’s Duo de Twang. Misschien wel zijn meest opvallende nevenproject was echter Oysterhead.
Oysterhead was aanvankelijk bedoeld voor één optreden in New Orleans in 2000. Een jaar later werd er toch een album opgenomen en werd er zelfs een tournee gepland. De band werd als supergroep bestempeld en dat is niet zo gek. Naast Claypool waren de bandleden Stewart Copeland (The Police) en Trey Anastasio (Phish). Het album The Grand Pecking Order was een echte samensmelting van ieders stijl: het furieuze drumwerk van Copeland, de tegendraadse baslijnen van Claypool en de vloeiende composities van Anastasio bleken wonderwel in elkaar te passen. Na de tournee in 2001 was Oysterhead alweer voorbij, op een reünieconcert op het Bonnaroo Festival in 2006 na. Maar dat was al veel meer dan ooit de bedoeling was.
Lees vooral ook de andere bijdragen aan de Side projects-battle op Ondergewaardeerde Liedjes.
Ik had met mijn goede gedrag een comment proberen te plaatsen op ondergewaardeerde liedjes tot ik opeens Forbidden in beeld kreeg. :( Je kan toch niet zeggen dat Brad, Platypus. Jughead, Headspace en The Shadow Theory zulke beroerde projecten zijn.
Uh? Dat is niet de bedoeling. Ik zal het even doorgeven.
Wij als rockers kennen heel veel van dat soort projecten. Het was ook lastig kiezen met o.a. Poundhound, Morse Portnoy George, Traveling Wilburys, Temple Of The Dog en nog zo’n twintig andere projecten.
Headspace vind ik overigens zo’n project dat die status inmiddels is ontstegen.
[OT]Ik kwam erachter in de bijdragen mbt David Bowie. Mijn favoriete Bowie-periode, Tin Machine, werd zeg maar collectief genegeerd. In alle media trouwens. Wel leuk de vermelding van Tin Machine van in de lijst van Adje Bouman [/OT]
Als het gaat om side-projects zitten we toch al snel in dezelfde hoek. Soms is zo’n project nog interessanter ook. Ook hier geldt ” Onbekend maakt onbemind”.