Eerder deze week zag ik iemand klagen dat ‘ie Ticketmastermail van dertig jaar geleden had gekregen, vanwege de aangekondigde concerten van onder andere Foreigner en Cheap Trick. Tja, je kunt het die bands niet kwalijk nemen dat zij wèl nog steeds optreden en dat al die snoepjes van de week van de afgelopen twintig jaar intussen allemaal ter ziele zijn.
Het heeft alles te maken met de hijgerigheid van popzenders en popjournalistiek. Zelfs de Beatles zouden na vijf albums als ‘niet meer relevant’ worden weggezet door de poppolitie. Alles moet nieuw zijn, anders deugt het niet. Hoewel, de retrorock van The Black Keyes en de oude soul van Amy Winehouse mochten ineens weer wel, dus consequent is de poppolitie ook al niet. Nieuwe rockbands krijgen amper nog de kans een carrière op te bouwen, omdat een eigen stijl na een paar albums als oubollig wordt afgedaan. Tja, vind je het gek dat je dan ook alleen maar het ene hypeje na het andere krijgt?
Cheap Trick heeft net weer een nieuw album uitgebracht, We’re All Alright. Het vorige album Bang, Zoom, Crazy…Hello is van nog maar een jaar geleden. Ze doen nog steeds hetzelfde: puntige poprockliedjes vertolken, zoals “When I Wake Up Tomorrow” van Bang, Zoom, Crazy…Hello.
Over de drummer: Bun E. Carlos, de kettingrokende drummer, is al jaren niet meer met de band actief. In 2010 gingen ze op tournee zonder hem te bellen… Officieel is hij nog bandlid, maar daar blijft het ook bij. In de studio én op tournee is het drumwerk van Dax Nielsen, zoon van gitarist Rick Nielsen. Gezien dit interview in The Guardian is een terugkeer ook niet waarschijnlijk. Vorig jaar bracht Carlos daarom Greetings From Bunuzuela uit, een verdienstelijk coversalbum.