Ruben Hoeke Band - 25 Live cover

Ruben Hoeke Band – 25 Live

Met excuses aan de buren

Voor een liefhebber van livealbums als ik zijn het maanden om te smullen. Recent waren er albums van Joe Bonamassa, Ayreon (ja, daarvan komt nog een recensie), Leif de Leeuw Band en The Darkness. En 25 Live van de Ruben Hoeke Band.

Iets meer dan anderhalf jaar geleden verscheen het heerlijke album Sonic Revolver, waarop zanger Lucas Pruim zijn debuut maakte. Een veelzijdige zanger die zich meer manifesteerde als classic rock-zanger dan zijn voorganger Frank van Pardo. In vergelijking met dat album is er weer een mutatie in de band. Paul Brandsen maakte na jaren plaats voor Mike Kamp. De ritmesectie – Kamp en drummer Eric Hoeke – is live essentieel voor een band met een veelvuldig solerende gitarist. Zij moeten immers de ruimte achter de gitaarsolo’s opvullen. Kamp laat horen dat hij daar helemaal op zijn plek is met swingend en vaak ook erg melodieus baswerk.

Aan de totstandkoming van dit livealbum zit nog wel een aardig verhaal. Het leek wel een goed plan om ter geledenheid van Ruben Hoeke’s 25-jarig artiestenbestaan een livealbum op te nemen. De opnamen stammen van twee avonden, enkele maanden uiteenliggend, van een van de favoriete zalen van de band: het Bolwerk in Sneek. Technicus Robin Schingenga vertelde echter pas ná de eerste avond dat hij opnamen had gemaakt.

De overeenkomsten met de Leif de Leeuw Band zijn legio: allebei gevormd rond een bovenmatig getalenteerde bluesrocker, beide met die gitarist omringd door muzikanten die elk óók bovenmatig getalenteerd zijn, beide échte bands waar er geen sprake is van gitarist-plus-begeleiding. En nu dus kort na elkaar elk een livealbum.

Verschillen zijn er ook. De stijl van Leif de Leeuw is wat rootsier, waar Ruben Hoeke toch in de eerste plaats een rockgitarist is. Daarnaast was er bij de Leif de Leeuw Band sprake van een uitgebreidere band, inclusief altijd al een tweede gitarist in de persoon van Sem Jansen. En ten slotte heeft Ruben Hoeke met zijn mannen gekozen voor een dubbelalbum, met niet minder dan 130(!) minuten muziek. Met een al 25 jaar durende carrière heb je ook wat om uit te kiezen, natuurlijk.

Pruim doet de zangpartijen van zijn voorganger Van Pardo volledig recht, maar de songs van Sonic Revolver bevallen me over het algemeen het best. Dat heeft waarschijnlijk vooral te maken met de heel ritmische frasering van Pruim, die in songs als Pet The Fat Cat, Hour-E-Cow en Bell Tower echt een toegevoegde waarde is op de toch al swingende instrumentatie. Uiteraard zijn de solo’s van Hoeke om te smullen, maar misschien is het nog wel meer het hechte bandgeluid dat indruk maakt.

Op 25 Live staan niet minder dan 25 tracks, waaronder ook een paar opvallende covers. That’s The Boogie is strikt gesproken een cover (want van pa Rob Hoeke) en net zoals bij Sonic Revolver is dat een heerlijke up-tempo opnener van het album. De andere covers staan op de tweede cd. Een vertaalde versie van “Vier Seizoenen” van The Scene is misschien nog wel het opvallendst, omdat de stemmen van Thé Lau en Lucas Pruim zover uit elkaar liggen. Daarnaast Let The Good Times Roll van Louis Jordan, Won’t Get Fooled Again van The Who en Lord I Feel Tired van de Britse gitarist Tony McPhee.

Daarbij is goed gekeken naar de opbouw. Tragere songs worden ingebed in up-tempo rockers, zodat het tempo er lekker in blijft zitten. Sterker nog: die goede opbouw geldt ook voor de afzonderlijke cd’s. Wanneer je 130 minuten aan de lange kant vindt kun je ze ook prima als afzonderlijke cd’s beluisteren. Zie 25 Live dan als twee fijne live-cd’s voor de prijs van één en je bent nog spekkoper ook.

Qua geluid is het precies wat je verwacht als je de studioalbums en optredens kent. Geen tierlantijntjes, gewoon een rockband die toch al goede songs met nóg wat meer energie en enthousiasme de zaal inslingert. Nou ja, ‘gewoon’, het is een verademing in een tijd waar livealbums bijna per definitie als een stadionconcert klinken, hoe klein de zaal ook is. Zo niet hier. Het heeft de charme van een cluboptreden. Het geluid is prima, maar niet eindeloos gladgestreken. Mijn buren zijn er misschien iets minder blij mee, maar het is daardoor een album dat er baat bij heeft dat je het volume wat hoger zet.

25 Live is een in meerdere opzichten klassiek klinkende plaat waarop de Ruben Hoeke Band eens te meer zijn status bewijst – voorzover dat nog nodig was.

Ruben Hoeke Band – 25 Live
(Butler Records)

Ruben Hoeke Band website
Ruben Hoeke Band YouTubekanaal

Deze recensie en meer op Rockportaal.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *