Filmmetalbombast
Als een gitarist een soloplaat maakt, verwacht je iets totaal anders dan wat hij anders doet. Zo niet Michael Romeo, die redelijk dicht bij zijn vaste bandje Symphony X blijft. De basis is namelijk hetzelfde: bombastische up-tempo metal met een progressief randje.
Michael Romeo heeft er achttien maanden aan kunnen werken. Symphony X stond sowieso even op een lager pitje, maar toen Russell Allen’s nevenproject Adrenaline Mob bij een dramatisch auto-ongeluk betrokken raakte, kwam er nog wat extra tijd beschikbaar.
Romeo heeft voor War Of The Worlds/ Pt. 1 de diensten ingeroepen van de mij tot dit album onbekende zanger Rick Castellano, bassist John “JD” DeServio van Black Label Society en drummer John Macaluso (Yngwie Malmsteen, TNT, MCM).
Volgens Romeo moet War Of The Worlds/ Pt. 1 gezien worden als een hommage aan componisten van filmmuziek als Bernard Hermann en John Williams. Die hommage is inderdaad onmiskenbaar. Tracks als Black en Fucking Robots zijn weliswaar in de basis metaltracks, er zitten zoveel extra geluidjes en soundscapes bij dat de filmreferenties niet gemist kunnen worden. Natuurlijk komt de titel van het boek van H.G. Wells, dat onder andere verfilmd is door Spielberg met muziek van John Williams. Toch vind ik het opvallend dat daarbij Jeff Wayne niet wordt genoemd. De soundscapes doen vaak sterk denken aan diens versie van War Of The Worlds uit 1978. Volgens de bio zitten er ook EDM- en dubstepelementen in. Gelukkig heb ik die niet kunnen ontdekken…
Net als bij Symphony X is Romeo niet van het meest subtiele melodieuze werk. Het is hakken en zagen, maar wel op hoog niveau. Luister maar eens naar Djinn. Bijna acht minuten furieus gitaarwerk, donderende drums en moddervette baslijnen, met bombastisch Arabische melodielijnen.
Zanger Rick Castellano is wat mij betreft een ontdekking en de geknipte zanger voor een project als dit. Hij kan de sirene uithangen, maar kan ook aanzienlijk subtieler zingen zonder weg te vallen achter de massieve instrumentale partijen. Tegelijkertijd verschilt hij qua stem behoorlijk van Russell Allen, wat er mede aan bijdraagt dat het absoluut niet een soort Symphony X-conceptalbum wordt. Van Castellano gaan we nog wel meer horen in de toekomst.
Naar het einde toe verdwijnt het bijzondere karakter een beetje en dat is jammer. Differences is best een geslaagde beuker, maar de filmreferenties ontbreken ineens geheel. Het valt daardoor een beetje tussen de wal en het schip op dit album, en dat gebeurt met Oblivion ook. Of je de bombast nou trekt of niet, zeker op het eerste deel van dit album is het wel degelijk bijzonder wat je hoort en het is jammer dat dat niet consequent is doorgetrokken.
Lang geleden besprak ik een soloalbum van Symphony X-toetsenist Michael Pinella. Gek genoeg ervoer ik daarbij hetzelfde als bij dit album: de eerste keer vond ik het allemaal wat teveel van het goede, maar na verloop van tijd viel het kwartje en begon ik het album steeds beter te vinden. Dat is ondanks de kanttekening over de tweede helft van het album.
De titel suggereert dat er ook een deel 2 komt, en dat is ook zo. Het schijnt zelfs al grotendeels af te zijn, en ik neem aan dat dat dan met dezelfde muzikanten gedaan zal zijn. Dat is iets om je op te verheugen, want War Of The Worlds /Pt. 1 is metalbombast van niveau.
Michael Romeo – War Of The Worlds/ Pt. 1
(Music Theories Recordings/Mascot Label Group)
Audiovideo’s van alle tracks bij Mascot