Soms is het lastig om er de vinger op te leggen waarom een artiest nooit echt bij je landt. Bij Steve Hackett geldt dat eens te meer, omdat de keren dát ik aandachtig naar zijn albums luisterde ik ook onder de indruk was. En toch bleef het vaak bij een paar luisterbeurten.
Over het nieuwe album At The Edge Of Light hoor ik weer volop superlatieven, dus misschien moet ik weer eens een poging wagen…
Het is mooi, maar zoals mijn moeder vaak zegt: van een mooie tafel kan je niet eten