Soms vraag je je af waar bands soms hun leden opduikelen. Natuurlijk, nadat Gary Moore halverwege een Amerikaanse toer opstapte was de komst van Ultravox’ Midge Ure vast meer een kwestie van beschikbaarheid dan iets anders, maar dat ze na Brian Robertson en Gary Moore bij de brave bluesrocker Snowy White uitkwamen tart elke logica. Als gitarist kon hij het prima aan, daar niet van, qua uitspattingen moet White toch een stuk meer op zijn gemak geweest zijn bij zijn andere werkgever op dat moment, Pink Floyd.
Deze opname is uit 1981 en toen was Thin Lizzy zich al een tijdje te gronde aan het richten, waarbij met name Lynott en Gorham het middelengebruik bepaald niet meer in de hand hadden. Het onevenwichtige geluid helpt bij deze opname niet, maar ook de uitvoering is op momenten verre van strak. Een jaar later stapte White op door al het drama achter de schermen.
Even was nog Adje van den Berg in beeld als opvolger, maar ik kan me zo voorstellen dat die niet wist hoe snel hij rechtsomkeert moest maken. John Sykes hapte wel toe en Thin Lizzy zou met hem het meest heavy album uit de Thin Lizzy-discografie maken, Thunder And Lightning. Geinig detail is dat Van den Berg later Sykes zou opvolgen bij Whitesnake.
Als ik met kameraden heb over Thin Lizzy gebruik ik altijd de naam Roisin Dubh. :)
Je hebt de geschiedenis netjes in vogelvlucht doorgenomen.
Ik vind het jammer dat er zo vaak negatief wordt gedaan over de bijdrage van Midge Ure, terwijl John Sykes bijna de hemel in wordt geprezen.
Sykes had op Thunder And Lightning ook echt wel zijn eigen inbreng. Jammer genoeg lijkt Sykes zich uit de muziekbusiness teruggetrokken te hebben. Er zijn nog wat video’s verschenen voor een album dat Sy-Ops moest gaan heten, maar dat album werd voor het eerst in 2017 aangekondigd en het is al een paar jaar volkomen stil rond Sykes. Doodzonde, want de albums met Lizzy, Whitesnake en Blue Murder vind ik nog steeds geweldig.
Wat Midge Ure betreft, het was natuurlijk maar een kleine rol in de livegeschiedenis van de band, maar dat hij het op zo korte termijn kón overnemen zegt op zich al iets over zijn kwaliteiten. Ook daarna is hij met Lynott blijven schrijven, dat zegt ook wel wat.
Ik heb John Sykes zo’n 25 jaar geleden nog met “Thin Lizzy” zien optreden met oa Marco Mendoza, Darrell Wharton. Ik weet niet meer zo te herinneren of Scott Gorham en Brain Downey er ook allebei bij waren.
Wat Midge Ure betreft. Ik kan Ultravox wel waarderen. Vooral Dancing with tears in my eyes vind ik een schitterend nummer. Lekker hard in de auto afspelen. :)
Bedoel je misschien het Arrow Rock Festival in Biddinghuizen in 2007? Daar zat inmiddels Tommy Aldridge op de drumkruk, als ik het goed heb. https://nl.wikipedia.org/wiki/Arrow_Rock_Festival
Ik heb die bezetting, hoe goed ook, altijd een beetje als een revue-act beschouwd. John Sykes was Engels, zag er uit als een all-American guitar hero maar gebruikte in Thin Lizzy Lynott’s tongval.
Het was in Podium in Hardenberg. Het jaartal weet ik niet meer. Na het nodige zoekwerk zijn ze er een keer of 3 geweest, waaronder 2000, 2003 en 2005.