Rick Parfitt - Over And Out cover

Rick Parfitt – Over And Out

Postuum debuut

In juni 2106 kreeg Status Quo-gitarist Rick Parfitt een zware hartaanval die hem dwong het toerleven vaarwel te zeggen. Op 24 december van dat jaar kwam toch nog plotseling het bericht dat Parfitt was overleden in een Spaans ziekenhuis. De kans op het verschijnen van een soloalbum, waar al decennia over gesproken werd, leek definitief verkeken. Tot eind 2017 de aankondiging van Over And Out verscheen.

In 1985 had hij al eens een soloalbum opgenomen, Recorded Delivery. In zijn band destijds bassist John “Rhino” Edwards en drummer Jeff Rich. Het jaar daarop maakte Status Quo een herstart met In The Army Now met dat duo als de nieuwe ritmesectie. Enkele al voor het soloalbum opgenomen songs kwamen op singles van In The Army Now terecht en Recorded Delivery kwam uiteindelijk nooit uit.

Na zijn afscheid van het toeren was er een nieuwe kans om een soloalbum op te nemen. Parfitt was al een eind gekomen met wat volgens mij de coverband van Rick Parfitt junior is, de RPJ Band. Een coverband van niveau overigens, met jonge maar ervaren professionele muzikanten voor wie het een de-schoorsteen-moet-roken-bandje is. Junior maakte het album af, samen met een aantal vrienden van senior. Zo zijn uit het Quokamp John “Rhino” Edwards, Alan Lancaster en Bob Young te horen, levert Brian May een herkenbaar maar niet heel spectaculair stukje gitaarwerk aan en is Muse-bassist Chris Wostenholme van de partij.

Eén track bleek opvallend genoeg al bekend: Halloween, volgens mij een track uit de Recorded Delivery-sessies, die alleen als bonustrack op Status Quo-releases verscheen. De meeste tracks zijn geschreven door Parfitt met producer Jo Webb, maar er zijn ook twee tracks van John David, de man die sinds 1986 verschillende Status Quo-tracks aanleverde zoals Rollin’ Home en The Party Ain’t Over Yet.

De tien tracks zijn samen maar 35 minuten lang. Alleen Halloween komt boven de vier minuten uit en daarmee is gelijk duidelijk dat er geen nieuwe Mystery Song op dit album staat. Parfitt was de rocker van Status Quo, maar ook de man van de ballads. Op Over And Out staan er na een stevig begin iets teveel op naar mijn smaak. Het album zakt daardoor halverwege wat in. Verrassend is wel When I Was Fallin’ In Love, dat sterk aan The Electric Light Orchestra doet denken en een pure popsong is.

Voor de rockers – waar ik mezelf toe reken – zijn de laatste drie tracks het fijnst. De John David-track Everybody Knows How To Fly Away heeft fijn slidegitaarwerk en Bob Young op mondharmonica, Lock Myself Away is een geslaagde rock ‘n’ roll-shuffle en afsluiter Halloween was al bekend. Dit is zelfs de versie die ook op de Status Quo-releases stond.

Het album is er ook in een limited edition, met het complete album in wat The Band’s Mix is genoemd. De ruwe mix, zeg maar. Het verschil met de standaardeditie is niet heel spectaculair en het is echt een editie voor de verzamelaars.

Parfitt zelf heeft het eindproduct niet kunnen horen, maar ik vermoed dat het heel dicht zit bij wat hij voor ogen had. Ik had zelf op iets meer en iets langere rocksongs gehoopt. Toch zal ik dit album lang blijven draaien, simpelweg omdat Over And Out heel herkenbaar is als Rick Parfitt-album. Status Quo zónder Francis Rossi dus.

Rick Parfitt – Over And Out
(Earmusic/Edel)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *