Ik blijk maar twee keer over de Peppers geschreven te hebben hier, en dat was zelfs per ongeluk dezelfde track in twee maanden tijd…
Misschien is dat ook niet zo gek, want met de entree van Josh Klinghoffer in 2010 ben ik compleet afgehaakt. Hij is op geen enkele manier de inventieve gitarist die John Frusciante was en bij liveopnamen met Klinghoffer krijg je vooral de indruk dat hij voortdurend vergeefs probeert aan te haken bij Frusciante’s gitaarpartijen.
Vandaag zag ik de What Makes This Song Great-aflevering over “Give It Away” en werd ik er weer even aan herinnerd hoe leuk de Peppers ooit waren.
Het is wel degelijk een goeie gitarist, maar meer een tweede gitarist dan een solo gitarist. Zodra bands het formaat stadionact bereiken is het boeiende er wel van af. U2, ook zo’n band. Dramatisch wat die gasten nu al jaren doen.
Dat zou zeker zo kunnen zijn. In zijn huidige rol doet hij echter het oude materiaal tekort. Ook het nieuwe materiaal vind ik niet van Peppers-niveau. Of dat alleen aan Klinghoffer ligt is natuurlijk nog maar de vraag.
U2 vind ik al jaren een van de meest overschatte bands ter wereld. Toen dat “Vertigo” uitkwam vond ik het vooral een soort The Darkness, maar zonder de fijne tongue-in-cheek. Nou is Bono ook wel goed in doen alsof: hij doet zich al jaren voor als weldoener en wereldverbeteraar, maar doet dat wel op kosten van de Ierse belastingbetaler. ;-)