Mijn favoriete Dio-studioalbum is het magnifieke Lock Up The Wolves. Gitarist was de pas zeventienjarige(!) Rowan Robertson, die een lekker zware bluesy feel toevoegde.
Zijn bijdrage bleef helaas beperkt tot één album omdat Ronnie James Dio zich weer bij Black Sabbath voegde en Dio voor onbepaalde tijd werd stilgelegd. Robertson is tot op de dag van vandaag professioneel muzikant (bijvoorbeeld bij Bang Tango, DC4 en de Vegas-show Raiding The Rock Vault), maar om de een of andere reden is Dio zijn enige grote band gebleven. Terwijl hij toch geen slechtere gitarist is dan Dio-voorgangers en -opvolgers als Vivian Campbell en Doug Aldrich. Heeft hij nooit een aanbod gekregen van grote bands, gaf hij steeds de voorkeur aan eigen projecten, was het domme pech dat de hairmetal net op dat moment amper nog aan bod kwam? Mij is het nog steeds niet duidelijk.
