Het nieuwe album Can’t Find The Brakes is sinds vrijdag uit, maar er is nog maar één video verschenen, voor “Won’t Take Me Alive” en die is van een maand geleden. Niet echt een manier om de publiciteit te pakken. Dat is des te opvallender omdat ze met hun eerste track succes hadden zonder zelfs maar een platencontract. Publiciteit genereren kunnen ze dus best.
Na twee heerlijke EP’s (die allebei Dirty Honey heetten en lang na release als dubbel-cd te krijgen waren) is Can’t Find The Brakes nu voor het eerste full-length album. Ik heb het omschreven worden als “Aerosmith met een lik Led Zeppelin”. Na de plek in het voorprogramma van Guns N’Roses hoor je ook die band in heel wat riffs terugkeren. Ik moet nog even bedenken of ik dat een vooruitgang vind of niet. De duidelijke southern rock-link op de EP’s vond ik toch wel erg geslaagd.
Dat neemt niet weg dat het een van de meest veelbelovende nieuwe rockbands is. Luister maar eens naar “When I’m Gone”. Led Zeppiaans zonder een te makkelijke kopie te worden.
