Dat de romanticus Phil Lynott met zijn stemgeluid ballads een extra laag kon geven was van Thin Lizzy als bekend. Solo was zijn materiaal iets softer en werkte die stem ook weer als een malle. Zoals op deze track van zijn debuut Solo In Soho, met volstrekt herkenbaar Mark Knopfler op leadgitaar. Zoals er geen tweede Lemmy zal komen – zie gisteren – zo zal er ook geen tweede Phil Lynott komen.
Ik ben volledig met je eens. Het grappige is dat ik in mijn muziekcollectie maar een 10-tal singles heb en de King’s Call is er 1 van. :)