Vandaag kwam ik op Reddit een video tegen van Charlie Robbins. Daar vrolijk aangeduid als ’technical wankery’ (in het Nederland waarschijnlijk het best te vertalen als gitaarmasturbatie), maar voor mij is die term toch vooral voor bands als DragonForce, waarbij snelheid eigenlijk het enige criterium lijkt.
Terwijl ik de video zat te beluisteren, kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat ik deze Charlie Robbins al kende. En dat klopte, want zijn eenmansproject heet Syncatto, en daar plaatste ik een tijdje geleden al eens een video van. Net zoals die vorige track komt “Spicy” van zijn EP Coloratura, te vinden op zijn Bandcamppagina. Het lijkt er op dat met de aandacht onder eigen naam de projectnaam langzamerhand wordt uitgefaseerd. Kwestie van beide namen in de gaten houden, want een album is onderweg volgens Robbins zelf.
Die Charlie Robbins doet mij wat techniek aan Al Dimeola. Ook dat flamenco-achtige. Ik vind het vergelijken met Dragonforce wel grappig. Ik heb de nodige filmpjes van Herman Li op YT gezien. Wat een zichzelf overschattende windbuil. Hij vind zichzelf wel erg goed. Dan zie ik liever een meer bescheiden gitarist als Rhett Shull.
Ik heb ooit iemand over zulke gitaristen horen zeggen dat dat geen gitaarspelen is maar fitness. :-)
Wat ego betreft leg je je vinger precies op de zere plek. Bij mij op de sportschool hadden we dus van dat soort gasten rondlopen. En maar denken dat ze wat waren. :)